Poltergeist Enfield

Poltergeist Enfield مردم را مجذوب خود کرده و موضوع اصلی بحث و گفتگو بوده است زیرا گزارش های مربوط به فعالیت Poltergeist در روزنامه های ملی در اواخر نوزده و هفتاد سال آغاز شد. محققان روانی که ماهها برای تحقیق در مورد این پرونده صرف کردند ، عکس ها و ضبط های صوتی از فعالیت Poltergeist را بدست آوردند. آنها واقعاً قاطعانه متقاعد شدند که Enfield Poltergeist یک مورد معتبر از آلودگی Poltergeist است. گای لیون Playfair ، در میان محققان که در پرونده Enfield Poltergeist مخلوط شده اند ، متعاقباً کتابی راجع به آنها نوشت که این خانه خالی از سکنه است. با این حال ، می توانید افرادی را پیدا کنید که شک و تردید باقی می مانند و می گویند که مطمئناً شواهد کافی برای اثبات اینكه Poltergeist Enfield چیزی جدا از یك فریب است كه توسط بچه های مختلفی كه در تظاهرات Poltergeist ادعایی شده بودند ، بازی نمی كرد.

پرونده Enfield Poltergeist با محوریت یک گروه خانوادگی که در حومه شمال لندن در آنفیلد زنده مانده است. خانواده ای که از یک طلاق ، پگی هارپر (نام مستعار او از کتاب معروف ، این خانه خالی از سکنه است ، نه نام واقعی او) و چهار فرزند کوچکش. فعالیت Poltergeist با محوریت دختر کوچکتر خانواده ، جنت ، که پس از شروع وقایع عجیب در اوت 1977 به سادگی یازده سالگی بود ، محور یازده سالگی بود. تا سپتامبر 1978 در خانه مخلوط شد.

اولین تجلی از Poltergeist Enfield یک شب اتفاق افتاد که جنت و برادرش ، پیتر (در آن زمان ده سالگی) ، با مادرشان شکایت کردند که تختخوابشان به طرز عجیبی می لرزد. ظاهراً وقتی مادرشان وارد منطقه شد و نور را به سمت خود شلیک کرد ، این حرکت متوقف شده بود. در ابتدا خانم هارپر این وقوع را به عنوان شوخی برای بچه ها رد کرد و عملکرد را می توان فراموش کرد اما اتفاقات عجیب دیگری نیز آغاز شد. در یک شب مجرد ، خانم هارپر و بچه ها صداهایی را شنیدند که به نظر می رسید مانند پاها روی فرش می چرخید.

با معرفی خود ، Enfield Poltergeist در آن شب مزاحمت دیگری از خود ایجاد کرد. خانم هارپر و بچه ها شنیدند که با صدای بلند از دیوارهای خانه می کوبند و دیدند که مبلمان در حال حرکت است ، ظاهراً از نظر آن. این دانش باعث ترس خانواده شد و آنها از خانه ما فرار کردند تا از همسایگان کمک بگیرند و مقامات را مستقیماً به تحقیق فراخواندند. مقامات هیچ اثری از هیچ متجاوز انسانی پیدا نکردند ، با این وجود گزارش شده است که برخی از افسران مقامات شاهد صندلی در حال حرکت چندین پا از روی زمین بدون مداخله انسانی بودند ..

روز بعد از این ، Poltergeist بسیار فعال تر شد و آجرها و تیله های اسباب بازی از هوا پرواز کردند که گویی توسط یک دست کم مشخصه پرتاب شده است. پس از پیدا شدن اسباب بازی ها ، اینها داغ بودند. خانم هارپر به دنبال کمک از ویکار محلی و یک رسانه روانی بود ، اما آنها نتوانستند آنچه را که به نظر می رسد یک حمله ماوراء الطبیعه به خانواده است ، توصیف یا متوقف کنند.

در ناامیدی ، خانم هارپر مطبوعات را در نظر گرفت و این پرونده در روزنامه های ملی گزارش شده است. در میان خبرنگاران به خانم هارپر پیشنهاد کرد که او باید با SPR (جامعه تحقیقات روانشناختی) تماس بگیرد. در میان اعضای آنها ، موریس گروس ، که در شمال لندن زندگی می کرد ، از خانه بازدید کرد و تحقیقات خود را تنها یک هفته پس از آغاز وقایع مزاحم آغاز کرد. حتی اگر شواهد جمع آوری شده از طریق تحقیقات با توجه به SPR بی نتیجه بود ، موریس گروس متقاعد شد که Enfield Poltergeist یک مورد معتبر از فعالیت Poltergeist است و تا زمان مرگ وی در نود سال در اکتبر 2006 در محکومیت های خود محکم ماند.

| +| با ادامه تعقیب و گریز ، فعالیت Poltergeist افزایش یافت. در تمام مدت زمان Enfield Poltergeist در محل اقامت ، خانواده هارپر تقریباً هر نوع فعالیت poltergeist را که توسط محققان روانی شناخته شده بود ، تجربه کردند. مبلمان کوبنده و کشویی همراه با مبلمان در حال چرخیدن ، کشوهای باز و بسته شدن ، پله ها ، دیدن ظواهر از جمله یک کودک کوچک ، یک خانم پرنعمت و یک پسر با لباس قدیمی بود. Poltergeist در ابتدا تعاملی شد و با صحبت کردن از طریق جنت و برادرش جیمی (صدای مردهای مردانه ظاهراً با استفاده از آکوردهای صوتی کاذب ساخته شد) ارتباط برقرار کرد. جنت توسط یک نیروی غیب به اطراف اتاق خواب خود پرتاب شد و خرابی های غیر قابل توضیح تجهیزات برقی در خانه خالی از سکنه رخ داده است.

ثابت نشده است که پرونده Poltergeist Enfield نمونه ای واقعی از فعالیت Poltergeist بود ، اما ، با این حال ، نشان داده نشده است که Poltergeist Enfield چیزی جدا از یک تعقیب و گریز معتبر است.